15.10.10 r. - ta data na długo pozostanie w naszej pamięci. Dzień rozpoczął się ostatnimi przygotowaniami i oczekiwaniem na naszych nowych przyjaciół, z którymi wymienialiśmy maile przez ostatni miesiąc. Gdy wreszcie stawili się w naszej szkole rozpoczęło się wspólne śpiewanie i okazało się, że izraelska grupa jest bardzo rozrywkowa, dzięki czemu bardzo szybko znaleźliśmy wspólny język:)

Następnym punktem programu były wspólne zabawy, dzięki którym mogliśmy się lepiej poznać i przede wszystkim dobrze bawić, trzeba dodać, że nasze zdolności w rozmawianiu na migi były tu równie przydatne co znajomość angielskiego:) Oczywiście najbardziej emocjonującym punktem programu były mecze, najpierw chłopców w piłkę nożną, a następnie mecz koszykówki dziewczyn. Izraelczykom nie udało się nas pokonać:) Część osób nie biorąca w tym czasie udziału w grze miło spędziła czas na trybunach rozmawiając i zadając liczne pytania nowym koleżankom i kolegom. Dowiedzieliśmy się między innymi, że chodzą oni do szkoły aż sześć dni w tygodniu, wolna jest jedynie sobota, lecz wtedy pozamykane są wszystkie sklepy i restauracje, więc nie bardzo jest co robić z wolnym czasem. Około godziny 15 musieliśmy się pożegnać, lecz część z nas o 17.30 wyruszyła do Krakowa na kolację z okazji Szabatu. Jadąc do hotelu ciągle zastanawialiśmy się jak ta kolacja będzie wyglądać, bo nikt z nas nigdy nie brał udziału w czymś podobnym. Koło 19 weszliśmy do hotelowej restauracji i usiedliśmy obok naszych znajomych z Izraela na przygotowanych krzesłach by wysłuchać opowieści pani, która w czasie II Wojny Światowej ratowała Żydów, za co została odznaczona medalem: "Sprawiedliwy wśród narodów świata". Na wszystkich zgromadzonych opowieść ta wywarła niesamowite wrażenie. Następnym punktem programu były modlitwy, które odmawiali nasi goście. Po skończonych uroczystościach zasiedliśmy do stołów, jedliśmy i rozmawialiśmy na wszystkie tematy, my uczyliśmy Izraelitów polskiego, oni nas hebrajskiego. Największy problem był zdecydowanie z wymawianiem imion, kilka z nich zostało wręcz całkowicie przekształconych dając prześmieszne kombinacje, jak: Jugoslawia czy Manata::):) Po cudownie spędzonym wieczorze obfitującym w rozmowy, śmiech i liczne sesje fotograficzne musieliśmy się niestety pożegnać. Każdy z nas wyszedł z hotelu z masą cudownych wspomnień i wielkim żalem, że spędziliśmy z nimi tylko jeden dzień, lecz zawsze pozostaje nam Facebook, z którego nasi znajomi korzystają wręcz nałogowo:):)

Jagoda