Kazimierz III Wielki (1310-1370), ostatni z dynastii Piastów król polski (od 1333), syn Władysława Łokietka i Jadwigi. Dążył do umocnienia i przywrócenia całości Królestwa Polskiego, opierając się na sojuszu z Węgrami i papiestwem.
W 1335 uzyskał od Jana Luksemburskiego zrzeczenie się roszczeń do korony polskiej. W Wyszehradzie zawarł z królem węgierskim Karolem Robertem układ, zgodnie z którym w razie bezpotomnej śmierci Kazimierza Wielkiego tron polski miał przypaść Andegawenom.
W 1343 zawarł z Krzyżakami pokój w Kaliszu; wzmocnił swe wpływy na Pomorzu Zachodnim. Dążąc do odzyskania Śląska objął w zastaw Namysłów, Kluczbork, Byczynę, Wołczyn (1341), opanował Wschowę (1343). W latach 1349-52 przy pomocy Węgier opanował większość Rusi Halicko-Włodzimierskiej, za co w 1355 potwierdził prawa Andegawenów do sukcesji w Polsce. W 1356 podporządkował sobie Mazowsze, w 1366 ziemię bełską i chełmską oraz Włodzimierz i Podole, jako lenna. W 1365 zhołdował Santok i Drezdenko, w 1368 odzyskał od Brandenburgii część Nowej Marchii.
W polityce wewnętrznej dążył do centralizacji rządów, popierał kolonizację wewnętrzną, rozwój miast, rzemiosła, handlu i górnictwa, przeprowadził kodyfikację prawa zwyczajowego, uporządkował podatki, dokonał reformy monetarnej. Podniósł stan obronności kraju, budując ponad 50 zamków. W 1364 r. ufundował w Krakowie pierwszy w Polsce uniwersytet.
Zasłużony dla rozwoju górnictwa i miast górniczych, także Bochni. W Bochni ufundował pierwszy szpital dla górników, uporządkował przepisy górnicze i powołał reprezentanta miasta w skład Sądu Wyższego Prawa Niemieckiego na zamku w Krakowie. W 1871 r. na bocheńskim rynku stanął pomnik jedynego polskiego króla, który zasłużył sobie na przydomek Wielki.
„Cyfrowy Powiat Bocheński” - E-administracja w Powiecie Bocheńskim.
Używamy plików cookies w celu optymalnej obsługi Państwa wizyty na naszej stronie. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
