Uczniowie klas Ie, IId, IIe oraz IIf w interesującym programie przedstawili bogaty życiorys, rozliczne zainteresowania i pola działalności profesora Piotra Galasa: poszukiwania etnograficzne, angażowanie uczniów w zbieranie materiału źródłowego do badań nad historią języka, pasje turystyczne, publikacje naukowe.
W sesji wzięli udział miedzy innymi: Bogdan Kosturkiewicz – burmistrz Bochni, Joanna Potasz – dyrektor Archiwum Państwowego w Bochni, wraz z jego pracownicami Zofią Czekalską-Sitko i Agnieszką Gicalą, Dorota Rzepka – dyrektor Miejskiej i Powiatowej Biblioteki Publicznej, Stanisław Kobiela – prezes Stowarzyszenia Bochniaków i Ziemi Bocheńskiej, Janina Kęsek – kustosz bocheńskiego Muzeum.
Gościem honorowym spotkania była pani Elżbieta Jamrozik, wnuczka profesora Galasa, która wspominała swojego dziadka. Warto przy tym wspomnieć, że pani Jamrozik wraz z siostrą fundują co roku stypendium im. Piotra Galasa – ma to być forma uczenia pamięci Profesora oraz pomoc dla zdolnych uczniów wywodzących się, podobnie jak on, z biedniejszych rodzin. Wnuczka Profesora przekazała również w darze dla naszej szkolnej biblioteki słowniki do nauki języków obcych.
O Piotrze Galasie mówili także: Janina Kęsek, Teresa Całka oraz Stanisław Kobiela.
Sesja została przygotowana przez mgr Elżbietę Filipowską, mgr Renatę Guzik oraz mgr Annę Lisak.
Urodził się 26 listopada 1887 roku w Lubomierzu koło Łapanowa w rodzinie chłopskiej. Naukę w zakresie szkoły średniej rozpoczął w gimnazjum bocheńskim, do którego uczęszczał przez trzy lata. Kontynuował ją w gimnazjum św. Jacka w Krakowie- tam uzyskał maturę w 1907 roku. Ukończył studia w zakresie filologii klasycznej i polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie uczył greki, łaciny i języka polskiego w gimnazjach w Tarnopolu, Mielcu, a od 1920 do 1952 roku w Bochni. W latach 1938- 1947, z wyłączeniem lat okupacji, był dyrektorem tej szkoły.
Po klęsce kampanii wrześniowej wiele wysiłku włożył w ratowanie mienia tej placówki, a przede wszystkim zbiorów gimnazjalnej biblioteki. Położył duże zasługi w organizowaniu i prowadzeniu tajnego nauczania. Należał do założycieli jawnie działającej Handelschule, gdzie pod pozorem nauczania przedmiotów praktycznych , prowadzono tajne nauczanie.
Od 1944 roku był członkiem Powiatowej Komisji Oświaty i Kultury. Jako zamiłowany pedagog i etnograf zorganizował Koło Krajoznawcze im. Wincentego Pola. Pod jego kierunkiem uczniowie badali archeologię, historię i etnografię powiatu bocheńskiego. Współpracował z Muzeum Etnograficznym w Krakowie, Towarzystwem Tatrzańskim, Pracownią Atlasu i Słownika Gwar Polskich PAN w Krakowie. Jako członek Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego współpracował z ks. Walentym Gadowskim, oznaczając szlaki w Beskidzie Wyspowym. W 1938 roku doprowadził do powstania rezerwatu- pomnika przyrody pod nazwą Kamienie Brodzińskiego na pograniczu wsi Lipnica Murowana, Królówka i Rajbrot. Po powstaniu PTTK działał w jego strukturach.
Prowadził interesujące badania z zakresu językoznawstwa, szczególnie etymologii i gwary okolic Bochni. Najważniejsze publikacje z tej dziedziny to: „Średniowieczne nazwy terenowe Ziemi Bocheńskiej”[„Onomastica”R. IV:1956], „Ze studiów nad nazwami południowej Małopolski”[Onomastica”.R.VI:1961]. Materiały do swych prac zbierał w 120 wsiach. Zajmował się etnografią i historią: „Górale z Podhala w Lubomierzu nad Stradomką”[„Etnografia Polska”. T.2,Warszawa1959], „Rozwój budownictwa w Lubomierzu od poł. XIX w. do czasów obecnych”[„Zeszyty Naukowe UJ. Prace Etnograficzne”1963 z.1].
Zmarł 6 stycznia 1975 roku w Starym Sączu. Został pochowany na cmentarzu bocheńskim.
„Cyfrowy Powiat Bocheński” - E-administracja w Powiecie Bocheńskim.
Używamy plików cookies w celu optymalnej obsługi Państwa wizyty na naszej stronie. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.
